เคยไหม..? พูดไม่ค่อยดีกับคนในครอบครัว กับคนรัก กับคนที่เราสนิทมากๆ แล้วบ่อยไหม...? ที่เราคุยดี และเกรงใจกับคนไม่ใช่คนในครอบครัวเรา ไม่ใช่คนรักเรา เราไม่สนิทด้วย ด้วยมารยาททางสังคมทำให้เราต้องแสดงออกแบบสุภาพต่อคนอื่นเสมอ แต่เราคงไม่ได้รักและจริงใจกับเขาเหล่านั้นเท่ากับคนในครอบครัวของเราหรอก..จริงไหม ? แล้วทำไมหลายครั้งเราไม่พูดดีดี กับคนที่เรารักและรักเราล่ะ?
เมื่อเจอคนอื่นเราจะสุภาพไว้ก่อน แต่..คนในครอบครัวคนที่รักเรา เรากลับไม่อยากสุภาพไม่อยากเกรงใจเลย คงเพราะความใกล้ชิดกัน รู้ข้อดี-ข้อเสียของกันและกันหมดแล้ว จึงไม่ต้องเกรงใจจะทำอะไรก็จะทำ จะพูดอะไรก็จะพูด เป็นตัวของตัวเองชอบก็บอกชอบไม่ชอบก็บอกตรงๆไม่ต้องห่วงความรู้สึกของกันและกัน หลายครั้งความเคยชินทำให้เราละเลยสิ่งที่สำคัญที่สุดไป...ลืมหรือยังว่าทุกครั้งที่เราเจอปัญหา หลายครั้งที่เราทุกข์ คนแรกที่จะยังอยู่เคียงข้างเราคือคนที่รักเรา คนในครอบครัวของเรา แม้เงินในบัญชีของคุณจะเหลือแค่หลักสิบ เขาก็จะยังรักและอยู่เคียงข้างคุณ หลายคนมักอยากได้วัตถุสิ่งของเพื่อเชิดหน้าชูตา เพื่ออวดคนที่ไม่ได้รักเรา แต่รู้ไหมว่าคนที่เขารักเราใส่เสื้อยึด-กางเกงยีนส์เขาก็รักเรา ในมุมของความรัก บางคู่คบกันมานานมากพอแต่งงานกลับไม่สามารถครองรักกันแบบสามี-ภรรยาได้ เพราะคบกันนานไป ก็ใกล้กันจนดูแคลน เริ่มไม่ให้เกียรติกัน ไม่เห็นค่ากัน ไม่เกรงใจกัน พูดกินใจกันหลายๆครั้งจนต้องเลิกลากันไป..
ความรัก..คือธรรมชาติ คือความใส่ใจ เข้าใจ+ให้เกรียติกัน ส่งเสริมกัน หัวเราะและร้องให้ไปด้วยกัน และมีที่ว่างให้กันและกัน เพราะความรักคือความจริงไม่ใช่ความฝันไม่มีรักไหนจะดีได้ทุกวัน...อย่าใกล้กันจนดูแคลน จงใกล้กันเพื่อเรียนรู้ที่จะรักกันในทุกๆวันที่ยังมีลมหายใจ...
photo credit by : istockphoto
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น