สายน้ำ..ไม่ไหลกลับ

เสียงน้ำไหล ลมเย็นๆเหมือนเสียงเพลงจากธรรมชาติบางครั้งที่เราเจ็บปวดธรรมชาติก็ช่วยเยี่ยวยาให้คลายได้บ้าง..ยิ่งโตขึ้นยิ่งรู้ว่าเราควรเสียเวลาไปกับสิ่งไหน เราอาจมีเพื่อนน้อยลง คุยน้อยลง แต่อยู่กับตัวเองมากขึ้น บางครั้งชีวิตก็ไม่ได้ต้องการคำตอบในทุกเรื่อง หลายครั้งก็ไม่ต้องการคำปลอบใจเช่นกันอยากแค่มีใครสักคนที่คอยอยู่ข้างๆกัน จับมือกันไม่ต้องพูดอะไรแค่นี้ก็มีพลังพร้อมที่จะสู้อีกครั้งแล้ว เมื่อยังเด็กเราหลายคนมีความฝันแค่คิดก็มีความสุขโตขึ้นเราจึงรู้ว่า...มันไม่ง่ายเลย สิ่งแวดล้อม,มันเปลี่ยนไป สถานะเราไม่ใช่เด็กแล้วคนที่มองเราก็เปลี่ยนไป..เมื่อต้องการไปให้ถึงฝัน ต้องแข่งขันกันจนเกิดความเกลียดชังความริษยา ซึ่งในวัยเด็กเราไม่เคยรู้จักความรู้สึกแบบนี้เลย

แต่คงไม่ใช่แค่เรื่องงานเพราะความฝันอีกอย่างของหญิงทุกคนคือการได้แต่งงานกับคนที่เรารักหรือพอใจที่จะรัก เราจะเริ่มฝันหวานอีกครั้งพยายามทำตัวให้ดูดีอยากมีค่าพอสำหรับคนที่เราชอบไม่ว่าจะเป็นการศัลยกรรม ฉีดผิวขาว แต่งตัวด้วยเสื้อผ้ามี Brand หรือ พยายาม Present Lifestyle การทำชีวิตให้ดีขึ้นในทุกๆวันให้คนที่เราหมายปองได้เห็น..เหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องปกติ เพราะมนุษย์ทุกคนต้องการ..การยอมรับ และไม่ชอบการถูกปฏิเสธ ความรักเมื่อแรกรู้จักได้รักกันมันสวยงามและมีความสุข (ถ้าได้รักกับคนที่เรารัก) เพราะเราคาดหวังว่าคนที่เราจะได้รักเป็นคนในฝัน...แต่ในความเป็นจริงแล้วคนในฝันนั้นไม่มีและหลายครั้งคนที่เราชอบเขาก็ไม่ได้ชอบคน Style แบบเรา หลายคนจึงได้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักแต่แพ้ความดีของเขานั้นเอง...ตอนเป็นแฟนกันเราไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลายังมีช่องว่างสำหรับตัวเองได้ทำในสิ่งที่ชอบและไม่ชอบได้ ถ้าทะเลาะกันก็ยังมีคิดว่าเราต้องเรียนรู้กันและกัน..แต่ก็มีบางคู่ที่ต้องเลิกลากันไปเมื่อรู้จักกันมากขึ้น เมื่อถึงวันที่เราได้แต่งงานกัน...มันช่างเป็นวันที่มีความสุขของทั้งคู่ เหมือนเราได้เดินทางมาถึงเส้นชัยแล้ว รอยยิ้ม คำอวยพร เสียงหัวเราะ คราบน้ำตาของเราและพ่อ-แม่ ที่ดีใจเห็นลูกเติบโตมีครอบครัวเป็นของตัวเอง...แต่ความจริงแล้วการแต่งงานเป็นเพียงการเริ่มต้นของการใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน และในบางคู่ก็ยังไม่เคยเห็นมุมมึดของกันและกันเลย เมื่อ..Promotion หมดลงเราเริ่มเข้าสู่โหมดจริงจังหลายๆอย่างเริ่มชัดเจนขึ้น เราเริ่มเป็นตัวเองมากขึ้นจากที่เคยแคร์ เคยใส่ใจก็จะน้อยลงเพราะคุ้นเคยและรู้จักกันหมดแล้ว มันกลายเป็นความเคยชิน และไม่มีความตื่นเต้นอีกต่อไป หลายคู่เมื่อมีปัญหาไม่เข้าใจกันการอยู่กับความเงียบน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่าการพยายามบอกว่าฉันต้องการอะไร เธอเรียกร้องมากไปหรือเปล่า ฉันทำงานบ้านก็เหนือยไม่แพ้เธอที่ทำงานนอกบ้าน หรือทำงานทั้งคู่ ปัญหามากมายเข้ามาทดสอบเราหลายคู่ก็ผ่านไปได้และอยู่ดูแลกันจนแก่เฒ่า 

แต่..ก็มีบางคู่ที่ไม่สามารถไปต่อได้..แต่ขอคงสถานะความเป็นพ่อ-แม่ที่ดี หรือเพื่อนกันไว้เก็บสิ่งดีดีไว้..มันคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดในสถานะการณ์เช่นนี้..การหย่าร้างไม่ใช่ความหายนะเสมอไปบางครั้งมันคือการกลับมารักตัวเองและคืนอิสระให้กันและกัน หยุดผูกเวรผูกกรรมต่อกันเพื่อกลับมาใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีคุณภาพและมีความสุขเหมือนกับสายน้ำ..ที่เย็นฉ่ำพร้อมจะไปสู่จุดหมายที่สงบและไม่อาจไหลกลับมาคืนมาได้อีกต่อไป.

photo credit by : istockphoto