เมื่อความรักมาถึงทางตัน หลายๆอย่างที่เคยเข้าใจที่ผ่านมากลับเป็นแค่ความเข้าใจผิด..คำสัญญาที่เคยให้กันในวันแต่งงานกลายเป็นเพียงแค่ลมปาก...
เชื่อว่าหลายๆคู่ก็ต้องเคยเจอกับเรื่องราวเหล่านี้...หลายคู่ผ่านไปได้เพราะลด ego และทบทวนตัวเอง แต่ก็มีหลายคู่ก็ต้องจบลงอย่างน่าเสียดาย...ความรักคืออะไรทำไมช่วงแรกมันช่างหอมหวานเป็นพลังบวกเป็นแรงผลักให้กันและกันได้ยิ่งใหญ่เหลือเกิน...แต่ทำไมยิ่งรักกัน รักนั้นยิ่งเจ็บปวด
เมื่อรัก...เรามักคาดหวัง ก่อนจะรัก....เราคาดหวังชายในฝัน หญิงในฝัน ต้องเข้าใจเรา อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ต้องอยู่ข้างเราเสมอ ต้องๆๆ... แต่ในความเป็นจริงแล้วมนุษย์ทุกคนมีความเป็นตัวเองและอยากมีพื่นที่เป็นของตัวเอง มีมุมมองและความเชื่อของตัวเองมากน้อยต่างกัน และที่สำคัญเราทุกคนมีมุม Dark ที่ซ่อนไว้ในใจ อาจเป็นปมในวัยเด็ก สิ่งแวดล้อมที่เคยเจอและอาจเคยถูกกระทำมา มีวิธีเอาตัวรอดในแบบตัวเอง มีวิธีปกป้องตัวเองต่างกัน เมื่อไหร่ที่เรารู้สึกไม่ศรัทธากับสิ่งนั้นแล้ว ความเป็นตัวเราก็จะ action ทันทีทั้งทีรู้ตัวและไม่รู้ตัว จนทำให้หลายครั้งความรักเราเป็นสีดำ
เมื่อความรักจืดจาง...ความเป็นตัวเองจึงเผยออกมาทำให้...หลายคู่รับไม่ได้กับสิ่งปกติ..ที่เปลี่ยนไป แม้เราจะรู้ว่าทุกคนมีความเป็นอัตตาตัวตน แต่เราก็จะเพิกเฉยกับมันในบางครั้ง..ถ้าเราอยู่ในช่วงเวลาของความรัก แต่เมื่อหมดรักเราจะเข้าใจมุมนี้มากขึ้นเอง
เวลาทะเลาะกัน คนที่รักกัน "จะขอโทษกัน" คนที่หมดรักกัน "จะโทษกัน" มันคือความจริงที่เราต้องยอมรับมันให้ได้ จริงๆแล้วความรักแปลสภาพเป็นได้หลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นรักแบบคู่รัก รักแบบสงสาร รักแบบเพื่อน ล้วนแต่เป็นรูปแบบการรักทั้งนั้น หากเราไม่ยึดติดกับการรักแบบคู่รักจนเกินไป วันใดที่เราไม่สามารถ keep ความรักนั้นต่อไปได้ เราก็แค่เปลี่ยนรูปแบบมัน
จงรักกันในวันที่เรายังมีลมหายใจ จงบอกรักกันในวันที่เรายังมีโอกาส ถ้าสิ้นลมหายใจแล้วก็ไม่มีใครได้ยินความรู้สึกนั้นแล้ว ... ทุกๆวันอาจไม่ใช่วันที่ดี แต่ในทุกๆวันคือการได้เริ่มต้นใหม่และได้มีโอกาสในการแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดได้เสมอ
photo credit by : istockphoto
