ความเก่งฝึกได้ ความดีฝึกยาก

ในสังคมปัจจุบันหลายครอบครัวไม่อยากมีลูก บางครอบครัวก็อยากมีลูกมากทำทุกทางแต่ก็ไม่สามารถมีลูกได้ การมีลูก..มีเด็กๆอยู่ในบ้านจะเพิ่มความอบอุ่นและสีสันให้ครอบครัวมากทีเดียว สำหรับครอบครัวใหม่การมีลูกทำให้มีเป้าหมายในชีวิตมากขึ้น วัฒนธรรมของสังคมไทยที่เชื่อในหลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนา การได้เกิดมาเป็นคนนั้นมีบุญ..แต่การที่จะได้เกิดมาในครอบครัวที่เพียบพร้อมและมีคุณธรรมนั้นเราเชื่อกันว่าคนนั้นมีบุญมากกว่าปกติ

เมื่อมีการเกิดใหม่ในครอบครัวเป็นเรื่องที่ดีงาม..(ในครอบครัวที่พร้อม)..การให้ความรัก,ความใส่ใจ,อบรมดูแลเป็นหน้าที่ของผู้เป็นพ่อ-แม่ที่ยิ่งใหญ่..เด็กเหมือนผ้าขาวที่สามารถแต่งเติมสีสัน..ผู้เลี้ยงดูสามารถมอบความสุขหรือความทกข์ให้เด็กได้..ช่วงที่อยู่ในระหว่างการเรียนรู้คนใกล้ชิดกับเด็กมีความสำคัญมากๆ..เด็กจะเริ่มเรียนรู้จดจำพฤติกรรมจากผู้เลี้ยง..การคุยกับเด็กบ่อยๆแม้เขาจะยังไม่สามารถสื่อสารกับเราได้ก็เป็นสิ่งที่ควรทำ"เด็กสามารถรับรู้ได้จากเสียงของแม่ผู้ให้นมหรือผู้ดูแลที่อุ้มกอด..เด็กจะคุ้นเคยจะจดจำพฤติกรรม..น้ำเสียง..ควรคุยกับเด็กให้มากๆคุยได้ทุกเรื่อง เช่น ร้องเพลง สวดมนต์ เล่านิทาน คุยเรื่องดีดีระหว่างวัน..ไม่ควรคิดว่าเขายังเด็กเกินไปพูดไปก็ไม่รู้เรื่องโตขึ้นค่อยคุยค่อยสอนก็ได้" ซึ่งเป็นความคิดที่ไม่ถูกต้อง...พ่อ-แม่ควรคุยกับเด็กเล่นกับเขาอบรมและปลูกฝังในสิ่งที่คุณเชื่อว่าดีสำหรับลูกจนเขาเติบโตในวัยที่พร้อมจะออกไปสู่สังคมเช่น โรงเรียน ถ้าในครอบครัวมีปฏิสัมพันธ์กับเด็กน้อยเกินไป..เมื่อโตขึ้นเขาก็จะมีสังคมของเขาและไม่อยากฟังคุณแล้ว...หลายครอบครัวประสบปัญหาลูกมีอะไรไม่ค่อยคุยด้วย..ลูกเชื่อเพื่อนมากกว่าพ่อ-แม่..นั่นเพราะ..เขาไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับพ่อ-แม่..เลยไม่คุ้นชินกับการที่ต้องคุยปรึกษากับคุณ..เมื่อเด็กเจอปัญหาจึงชอบคุยกับเพื่อนมากกว่าพ่อ-แม่..บางปัญหาอาจลึกซึ้งเกินกว่าเด็กจะจัดการได้กลายเป็นเรื่องใหญ่ที่พ่อ-แม่หลายคนต้องทุกข์ใจมามากมาย

หากเด็กคนหนึ่งได้เกิดมาในครอบครัวที่เพียบพร้อม..พ่อ-แม่ก็สามารถมอบการศึกษาที่ดีและโอกาสดีดี..เพื่อให้ลูกเป็นคนเก่งได้ไม่ยากเลย..หรือเป็นเด็กที่มีความสามารถ(ส่วนน้อย)ฝึกฝนได้ด้วยตัวเองจนเกิดความเข้าใจและเชี่ยวชาญในสิ่งนั้นๆก็สามารถเป็นคนเก่งได้เช่นกัน..แต่คนเก่งหลายคนมีปัญหาในการเข้าสังคม..หลายครั้งที่บางคนเมื่อประสบความสำเร็จแล้วเขากลับรู้สึกว่าความสำเร็จเงินทองนั้นกลับไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขามีความสุขเลย..ความเป็นคนธรรมดาที่มีความสุขและมีความพอดีต่างหากที่ทำให้ทุกคนมีความสุขที่แท้จริง..ควรสอนให้ลูกเติบโตอย่างมีคุณภาพรู้จักการเอาตัวรอดได้เมื่อเจอปัญหา..เพราะพ่อ-แม่ไม่ได้อยู่กับลูกตลอดไปเขาต้องมีชีวิตของตัวเอง..เด็กควรได้รับการปลูกฝังเรื่องของการให้..เมื่อรู้จักให้แล้วใจจะกว้างขึ้น..ให้เขาเติบโตและมีความสุขในแบบของเขา(ในทางที่ถูกต้อง)..เพื่อมาใช้ชีวิตในสังคมที่ใหญ่ขึ้นอย่างมีคุณภาพและเบียดเบียนคนอื่นน้อยที่สุด..พ่อ-แม่ควรเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกได้..แค่นี้ทุกๆครอบครัวก็ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยเหลือสังคมในวงกว้างได้แล้วไม่ต้องรอให้พร้อมทุกอย่างถึงจะช่วยได้..เพราะความเก่งฝึกได้แต่ความดีนั้นฝึก(ไม่)ยาก..เริ่มจากครอบครัวดีที่สุด. 

photo credit by : istockphoto