คำว่าตลอดไป...ไม่มีอยู่จริง

ไม่มีรักไหนจะดีทุกวัน..เจอกันเพราะวาสนา จากกันเพราะโชคชะตา เมื่อยังมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันก็ให้ถนุถนอมจิตใจกัน เพราะเราไม่รู้หรอกว่า เราจะจากกันวันไหน ไม่มีความสัมพันธ์ไหนจะไม่มีเรื่องผิดใจกันเลย มาก-น้อย ขึ้นอยู่กับบริบท ของความสัมพันธ์นั้นๆ เมื่อเราเป็นผู้ถูกรัก หรือได้รัก นั้นคือโชคดีอย่างหนึ่งของชีวิตแล้ว..

อย่าคาดหวังให้ใครมาเข้าใจ อย่าเฝ้าฝันหารักที่เข้าใจเรา ไม่มีใครเข้าใจเราได้ทั้งหมด แม้แต่ตัวเราเองบางครั้งก็ไม่ได้ดั่งใจตัวเอง เมื่อยังไม่มีรัก หลายคนอยากมีรักมากมายเพราะเฝ้าฝันจินตนาการถึงคนที่เราคาดหวัง หลายคนจึงโหยหาความรัก แต่เมื่อได้รักมาแล้วถึงรู้ว่า คนที่เราเฝ้าฝันมันไม่มีจริง คนๆหนึ่งสามารถเป็นคนที่เรารักได้อย่างสุดหัวใจและเป็นคนที่เราเกลียดได้จนตาย ความรักคือการยอมรับในความต่างของกันและกัน ปิดหู ปิดตาบ้าง เพราะไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ความรักที่ยึดยาวคือรักที่ไม่คาดหวังกันและกัน แต่รู้หน้าที่ของตัวเอง ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน หวังดีต่อกัน

เมื่อรักถึงทางตัน..ให้ยอมรับและให้เกียรติในการตัดสินใจของกันและกัน การสูญเสียอาจทำให้ได้พื้นที่ว่างสำหรับหัวใจได้ผ่อนคลาย ได้รีเซ็ตตัวเองก็น่าจะคุ้มค่ากว่าการทนอยู่กับรักที่ไม่เหมือนเดิม ความสุขของเราอย่าเอาไปผูกไว้กับใคร ไม่มีเขาเราไม่มีความสุข ไม่มีเขาเราไปต่อไม่ได้ นั่นไม่ใช่วิถีของคนมีปัญญา เลิกลาไปแล้วรักกันแบบเพื่อนก็ได้ ไม่คาดหวังดีที่สุด ยินดีกับสิ่งที่เสียไป ยอมรับกับสิ่งที่ได้มา เปลี่ยนมุมมองกับทุกข์บ้าง เช่น การไม่มีแฟนก็ทำให้เราไปไหนได้อิสระมากขึ้นนะ ความทุกข์อาจไม่หายไป แต่มันจะลดลง ถ้าเราเคยปลอบใจใครสักคนลองใช้วิธีนี้ปลอบใจตัวเองบ้าง กอดตัวเองบ้าง ให้โอกาสตัวเองมีความสุขบ้าง ใจดีกับตัวเองบ้าง อย่ามีเงื่อนไขกับตัวเองเยอะเลย มันเหนื่อย ชีวิตนี้ไม่สั้น ไม่ยาวนักหรอก มีความสุขกับเงื่อนไขที่เรามีดีกว่าเพราะคำว่าตลอดไป..ไม่มีอยู่จริง...

photo credit by : istockphoto